sobota, 14 września 2013

The Mysterious Cat Chapter VII: The Death Always Finds A Way To Kill...

Północ!!!
YeeAAHH~!!!!
Specjalnie czekałam na tę porę.
(:
Okey, no więc to jest rozdział, pisany dla odmiany, po angielsku.
Jak chcecie tłumaczenie, bo nie jesteście dobrzy z angla albo po prostu je chcecie *nie wiadomo z jakich powodów - nie musicie się zwierzać*,  to pisać w komach - napiszę je za tydzień jak coś, bo szkoła... sami wiecie. Chociaż jakiś tam bardzo szczególnych słów nie używałam czy coś, a przynajmniej tak mi się zdaje.
Drowned też dostaje dedyka *heehoooo..!!* - wiem, że chcesz, Spider. 
I kurczę, ciągle Ci zapominam wysłać tego zdjęcia. Musisz mi o nim przypomnieć. 
Ale zapewniam, że na avatar by Ci pasowało idealnie. *podły uśmieszek*
Mam nadzieję, że nie ma wielu błędów.
Jak coś, to możecie ze mną zrobić to samo, co ja groziłam ostatnio F.
I dzisiaj tak kolorowo!!
Chciałam czerwony, ale jest zielony, bo czerwonego na blogu nie widać.
Ehhh...
Co do dedykacji, oczywiście obiecałam Finite. Głównie to dzięki niej zdecydowałam się napisać notkę po angielsku. Reszta będzie już normalnie, no chyba że kiedyś znowu mi coś do głowy wpadnie.





SARAH



Willow Lane. Tuesday. Nearly 10 o'clock. I was walking back and forth, not paying attention to pedestrians. There was no crowd, but sometimes I just happened to crash into someone. I was wondering how she's going to react when she sees me.
I was also concerned about what may happen if she doesn't come at all. And what if my parents would find out...? What if they would hear that I'm not at school? What if they would learn that I made an appointment with Anna? I opened my backpack and bringed out the sandwich to bite into bread. What a damn...! In all my haste I forgot to grease the bread with butter and to take a tomato, which is irreplaceable if we're talking about a ham. It's not even a sandwich! - I flipped. - The next time I have to wake up early and keep repeating "nerves lead nowhere". Maybe that would help me. I saw a familiar face. The girl was furiously looking around, not sure, in which direction she should go. Ginger, almost red, loose hair, were intrigued, attracting attention. Clothes were the complete opposite. As usual, they fit a dasein, working differently - instead of attracting they were repelling. Pretty in an ugly dress.
- Ann, here! – I screamed, waving my packed lunch.
The teenager started to run, but then she slowed down, not sure again. Unexpectedly, a shot was fired. Instinctively, I crouched, pottering in the mud and slush. I was seeing the green-eyed girl running up to me, scared of she's already witnessed. A man with no signs of life was lying on the sidewalk, and the blood was flowing out in the area of his heart. There was a familiar woman nearby, too familiar, holding a gun. Mysterious, with long, dark hair, resembling an Asian girl. Around the site of the tragedy there was a huge panic, but it seemed to me that everyone was looking at me the way like I would have been guilty. I stood up, pulling Anna's sleeve. Finally, we slammed into a restaurant, too familiar, again. It felt like I've been here before. We reached the restroom and dropped into the same cubicle. I barred the doors in case someone would try to get to us. We were both breathing strenuously. Why somebody was shooting in the street full of people? Why that woman so often did use to appear? Who was she and what did she want from me? And did she have something in common with the cat?
– What the hell was that? – I spoke up.
I doubted ginger knew something, but I had to try. Maybe she found out something after throwing me out of her head...?
 I don't know  she said.  And I think I don't want to know.
 Believe me, I've never heard such stupid things in my life and my life takes a little time.
 It is not that long at all. You're not an old woman.
I gave a frown.
 Are you going to tease with me now?
I shook my head.
 How did you get my number?  she asked.
 I remembered something...
She looked grimly at me like she was going to say: "I know you, you cannot cheat me". With the tone like I would have been lying to her of many important things. Like I would have betrayed her. Like I would have killed the people she loved the most.
 And you are not Thea.
So she remembered me well during that short time before she moved again. It's strange that she recognised me. I've changed a lot since those days - not only my appearance changed, but also the personality.
 So who am I?
The girl made a wry face and bit her lips. She was silent. Only after a while she decided to say something.
 Sarah. Those cats were yours.
 Yes, that's right, but I had no idea about it before. Do you know what it means?
I wanted to tell her. I wanted to tell her to watch her back, that she is not alone with her problems, that somewhere on the Earth exist other people with similar problems. I wanted to ask, when the dreams about cats started and what might has caused it, as well. Maybe not everything is lost yet and the girl is not gonna die. I was tentalizingly close to know many answers. "There is always hope" - Michael used to say when I started to doubt and when all the world seemed to be against me. - "New developments have yet to present themselves. Not all the information is in. No. Don't give up hope just yet. It's the last thing to do. When you have lost hope, you have lost everything. And when you think all is lost, when all is dire and bleak, there is always hope." The memories made me smiled. I was complaining about a bad situation but now I saw that it was not that bad. I craved for the opportunity to step back some three years and live comfortably, being in ignorance of what is waiting for me in the future. I would be free again. And what if the future would be completely different and there was not any coma...? What if I could just wake up in the morning, go to school and not to witness the killing?
 No  Anna answered surprisedly.  But it occurs to me that you know.
My throat ran dry. She couldn't have known? Really? And what if she thinks I'm a whacko?
 I know...?
She looked at me like: "are you all right?" Okey, ho-hum - I thought. - We met and I have to tell her. At the utmost she will think of me as a whacko and we'll never see each other again. Nothing much. I just do not want her to die like Lina.
 Anna, these dreams mean... death.
The miaow pealed, confirming my theory. However, the cat was not here. Not here yet. Finding that we have to run as fast as we can, I unbolted the doors and got out. A little black cat was walking around, next to me. It was flicking its tail. Oh no! - I thought.
 Run away!  informed carrots.  I will take care of it. It's not gonna live long.
She left the cubicle with an anxiety and amazement on her face. Wiped her beaded with sweat hands up pants, looking at me suspiciously.
 What is going on here?
 Oh, yeah. Don't you remember anything?
 How did this cat happen to be around?
 You know, the Death always finds a way to kill. Come on, go away.
 How cute...
She bended over the animal, forgetting everything I told her. She saw something in it. The fear disappeared. She was smiling, putting her hand out to greet the Death. I couldn't let her for it. Not seeing another way out, I digged my nails into her arm and tore her away from the cat. She collapsed, hitting her head on the door. I asked if everything was right and crouched near the girl. A little bit overdone.
 No  she was massaging her head in the area she banged.  What did you do? Are you crazy?
I didn't answer. I helped Anna to stand up and showed her a way out, threatening that if she doesn't listen I would thump her. When she walked away, I bended over the cat. But why was I able to see it, too? I took the inbeing in my arms. How to kill it? - I was wondering. - How to kill it without using a knife or somerhing different what belongs to sharp things? I decided to put the animal to the toilet and just flush it. I knew that it was not intelligent, but there wasn't anything better around here, and I had to destroy the creature. I didn't know also if it would save Anna or if it was just a waste of time, because the cat is not real and it is impossible to eliminate it. I had to try, though. I spotted some movement near the one of washbasins. It turned out that it was an old woman who was looking for something. She lost something, for sure - I guessed. Suddenly, she took a look at me and then she riveted it on the animal. One of its claws cut into my skin. I hissed, feeling the pain.
 Ooohh... here you are, my little smartypants. I'm seeking you for almost twenty minutes.
She approached me, scratching cat's ears.
 Wh-aat...?  my eyes popped out.  Can you see it?
I bit my tongue when I sinked in what I've just said. The oldie looked at me suspiciously.
 Is everything all right?
 Not everything  I lied.  I was vomitting.
Resigned, I put the cat on the floor, and it ran to its protectress.
 What's his name?
 Tasha.
 She  I smiled.  Do you have more pets?
 Two cats. Demon and Elenin.
 Elenin? It's the comet's name, is that right?
 I think so. My granddaughter gave her this name.
 I'd better get going. I don't want to interrupt you. I will be seeking my friend. Goodbye.
I left the restroom in order to look for Anna. It's weird that it was only just a false alarm. If it wouldn't be that way, I couldn't see the cat - only ginger would see it. Of course! - I thought. - How could I have been so stupid not to notice that it was not the same creature which used to occur in her dreams?! Not finding the girl in the restaurant, I angrily walked out into the fresh air, planning to return home. I met Anna just like as planned and that is all. I took my phone out of the pocket and started to listen the song of my favourite Singer, Lady Gaga, called "Born This Way". After a while I noted that I'm on the street where the the killing was comitted. And I found the one I was seeking for. Something told me to take a look at the roof of one of the highest buildings. An almost indistinguishable white bucket, surely with heavy contents, was lying on the edge of the roof, rady to fall down. Anna did not suspect anything. How did it turn out to be there? Did somebody purposefully put it in that place?
 Anna!
She turned around, looking at me with anger.
 Don't go in there!  I added.
She showed something with her hands, then she turned on her heel and walked away.
 Daniel called and asked me why you don't answer!... He had something really important to tell you!
She didn't react, pretended not to hear me. Right, it is her choice  I thought.  I am not her mother to decide for her. She wants to solve her problems alone, okey. It's none of my business. I'm not gonna struggle and be stultified. She may die if she wants. Suddenly, she screamed, staring at one point. A cat  came to my mind.  I don't care. She asked for it. The girl started to flee from the "animal", but unfortunately, in the wrong direction. The bucket stroke down directly on her, causing a huge bang. I closed my eyes and covered my ears. When I became brave to see the world again, I ran home, not looking over my shoulder.




Wiem, rozdział trochę dziwny *i długi zresztą też nie jest*, 
a szczególnie sposób śmierci.
Wiadro :D.
Ostatnio była śmierć w trumnie - no, nie do końca, bo dziewczyna z tej trumny wyszła - chociaż i tak nie był to zbyt oryginalny pomysł. Ale trochę faajny ^^.
A teraz idę sobicoś pooglądać. Taak..., idę spać o jakieś drugiej. Pewien "serial" o lokaju. Ale jakim lokaju! I tak nikt się nie domyśli, o co mi chodzi, ale zgadujcie! Będę miała frajdę z czytania :D.
Daję głowę, że się nie uda. A gdyby komuś się jednak udało zgadnąć, tysiąc punktów pracy mózgu *czyt. genialnej zajebiozy*.
O, zapomniałabym - ten cytat pochodzi z "Jestem Numerem Cztery".
(:

12 komentarzy:

  1. Jak mogłaś! O 23:59? 23:59!!!!!?
    Dziękuję za dedykacje.
    Jak mogłaś...?
    Jestem leniem nie sprawdziłam kilku słów w słowniku.
    Jak mogłaś?!
    Ogólnie błędów i literówek nie wyłapałam...
    Jak mogłaś?
    Zresztą zamierzam zmienić punkt w regulaminie na 24 godziny od opublikowania posta....
    Jak mogłaś?


    Finite
    Ps
    jak mogłaś?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie moja wina, że mój telefon oszukuje.
      :D
      Komputerowy zegarek jest jeszcze gorszy.
      Mogłam poczekać w sumie trochę więcej, skoro szłam spać o drugiej.
      Mm... aronia.
      Jakie były to słowa? Powiem Ci znaczenie. :D
      Ale chyba dużo ich nie było? Poza tym, ja nie wiem, których nie znasz, no i nie mogłam ciągle robić powtórzeń albo po prostu nie było dwóch różnych słów na jedno określenie*?* (taak, chyba tak to można nazwać)
      Widzisz, jestem okrutna ;**
      Literówek staram się nie robić, aczkolwiek może to być trudne kiedy się wszystko podkreśla na czerwono.
      Weź, nie zmieniaj. Przecież na Twoją "Zemstę" to wejdzie i tak *chyba* więcej osób, a przynajmniej będziesz miała więcej wyświetleń...
      No chyba że...
      Ale ogółem się podobało?
      :D

      Usuń
    2. Trzeba nastawić sobie raz a dobrze.
      Mogłaś...
      Mhm
      E... Nie chce mi się ich szukać...
      Pewnie jesteś z poziomu intermediate, a ja dopiero pre-intermediate. Albo ktoś naciągnął wynik mojego testu... Choć z podręcznika rozumiem 17/18. Hmmm... To raczej mi po prostu nie chce się ich uczyć.
      Dobrze, że dodałaś "chyba" - na razie jest 117 wyświetleń i coś koło 54 komentarzy...
      Tobie życzę duuużo wyświetleń :D
      I tak, podobało się :D
      F.

      Usuń
    3. E tam, ja nie myślę.
      Kurczę, o jakiej porze trzeba wstawać...?!
      Nie mogę się doczekać weekendu i skoczenia do empiku.
      Nie zapamiętałaś ani jednego?
      :D
      E tam uczyć zaraz, wystarczy zapamiętać - nawet ich nie trzeba pisać czy coś.
      Chodzi Ci o poziom czy o książkę?
      Bo narazie mamy szybko przelecieć pre-intermediate, a potem się brać za intermediate czy coś... Bo jest u nas w grupie problem.
      No chyba że Ci chodzi o grupę i jej poziom...
      Dzięki (:

      Usuń
  2. Reklama została umieszczona. Więcej informacji -> http://reklamy-kaja-i-natalie.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  3. Przykro mi, że muszę to tutaj pisać, jednakże Finite aktualnie nie ma na gg, a jest to sprawa dosyć na szybko.
    Dlaczego na blogu nie pojawił się button/link do naszej reklamownicy? Nigdzie nic nie widzę, w linkach nie ma, na głównej nie ma. Jeśli moja wiadomość nie poskutkuje, wasz blog trafi na Czarną Listę, a reklama zostanie usunięta.

    OdpowiedzUsuń
  4. Jak zabić kota śmierci? SPUŚĆMY GO W KIBLU! :D
    hahah
    Notka świetna (jak zwykle). Hahaha powinnam powiedzieć o tym coś więcej, ale co? Już wszyscy wszystko (patrz Finite) przede mną napisali ^^
    Dziękuję za dedykację <3


    Wiem, że komentuję dopiero teraz, ale.. szkoła. I komu to po co? I na co? Wie ktoś?
    Buziaki,
    Drown

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie no, to mnie rozwaliło!
      Haha.
      Tak mnie ubawiłaś, że się dłużej mi chciało śmiać od Twego komentarza.
      Teraz niektórzy w autobusie będą się zastanawiać, co się ze mną dzieje, ale ok..
      :D
      Dziwne mam pomysły.
      Niedługo zrealizuję ten z kopaniem własnego grobu *nie mojego, rzecz jasna, ale wiesz, o co kaman*
      To nie jest tak do końca Kot Śmierci.
      (:
      Tak w ogóle Śkierć musiałaby mieć dwa koty, ale w swoim czasie soę dowiesz, o co chodzi.
      Ta... no bo jakoś nie ma czasu tego bloga rozgłaszać i w ogóle.
      Wczoraj to się uwalić i leżeć cały dzień.
      Nie umiem na polski.
      Huiiii....!!!!
      Spoko.
      No, na co komu ta zakała znanego i nieznanego Wszechświata, i światów równoległych!!!

      Usuń
    2. Hahah, nie dodałam, że to właściwie nie był kot, który zwiastował śmierć jakiejś osoby - to był po prostu przypadek. Kot był tej starej babki i każdy go mógł widzieć. Sarah przecież nie zginęła, a widziała zwierzę. Wiesz, ci co je widzą, niedługo umierają - no chyba że biały - to nie.
      Anna musiała później zobaczyć tego kota.
      Są koty prawdziwe i tak zwane znaki Śmierci, które trzeba odróżnić.
      Chyba zagmatwałam, ale jak się dokładnie wczytasz w tekst, to zrozumiesz, o co biega.

      Usuń
    3. Tak, ale ona myślała, że to kot Śmierci :p
      Wybaczcie, mam mało czasu,
      Oglądam film do olimpiady humanistycznej i wg jak już mówiłam... Szkoła ;-;
      Do mojej listy nauczycieli do wyeliminowania dopisuję babę od matmy -,-
      W każdym razie na lekcjach płaczę ze śmiechu, na przerwach miotam się po szkole i nie ma chwili żebym nie szczerzyła zębów (ew oczu xD) do ludzi.

      Dzisiaj jadąc autobusem przez zaczęłam się śmiać z miny takiego chłopaka, a później jego kolega to zauważył i robiliśmy do siebie w trójkę dziwne miny z jednego końca autobusu do drugiego. I oczywiście śmialiśmy się ja poje****.
      Jak wysiadali, to przeszli specjalnie do mnie i taki tekst
      - Żegnaj koleżanko.- na co ja genialnie:
      - Będę za Wami tęsknić, koledzy.
      Żeby nie było- totalnie nie znam tych chłopaków.

      Także ten :D
      Buziaczki,
      Drown :*

      Usuń
    4. *wybacz
      (chyba, że jesteś Andruś w l.mnogiej :p)

      Usuń
    5. Zgadza się - myślała.
      Hahahh.
      Olimpiady?
      Uhuhu. Aż taka dobra jesteś?
      Ja wcinam marchewę.
      :D
      Oo.... matma. Jak ja ją kocham normalnie! (: Wytępić to dziadostwo, raz a dobrze!
      Wiesz, ja się na francu ze śmiechu normalnie pokładałam. Aż się popłakałam normalnie.
      Ale w autobusie było dobre.
      Karolina: Ze mnie się śmiejesz.
      Ja: Nie. *nadal się śmieję*
      Wanesa: Ona tak ma. Na francuskim cały czas ryczała. Ja się tak zastanawiałam przez chwilę, z czego. *I mówiła coś, że się śmiała ze mnie*
      Ale było dobre, jak z franca sobie powiedziała, żeby W. się uśmiechnęła. Cały rząd prawie się zaraz uśmiechnął, a ja i chłopaki i kilka dziewczyn już w śmiech.
      Dobra akcja u Ciebie była.
      XD
      Google + jest wrdne. I jak ja tu mam, do jasnej ciasnej, nazwę zmienić?!
      "Andruś w l. mnogiej" ? - Toś mnie rozłożyła.
      Hahahah.

      Usuń

Została włączona moderacja komentarzy, przepraszamy za utrudnienia! Dziękujemy za komentarze! Każdy komentarz się dla nas liczy!