BLMI z cukrem. I sad endem.

Kilka słów jeszcze przed rozpoczęciem. 1. Do wypowiedzi Maxa dodajcie sobie jeśli chcecie przekleństwa. 2. Dedyk dla Maxa! Spóźnione wszystkiego najlepszego z okazji dnia chłopaka! To jest prezent o numerze seryjnym 2/3

3. 

Al - Finite

Han - Blackie Line

Max - Marty Isrish

Isia - Drowned

Alex - Andromeda

Mela - kryptodziecko (rodzice Drowned i Max) (Na cześć Andromelanii)

Net - kryptodziecko (rodzice Drowned i Max)

Krzysiek - mąż Drowned

 Rafał - mąż Andromedy

3. Wszelkie prawa do takiego parringu posiada Drowed.
4. Kursywą została oznaczona krótka scena dla wytrzymałych żołądkowo! 18+ Tak właściwie nie ma tam nic niestosownego dla młodszych czytelników. Tu chodzi o psychikę.

Po całym mieszkaniu rozległ się dźwięk dzwonka. Do drzwi podeszła blondynka w wieku około dwudziestu pięciu lat. Otworzyła drzwi i wpadła w ramiona obecnie rudawej równolatki.
- Hej! Wszystkiego najlepszego, zdrowia szczęścia pomyślności i w ogóle wszystkiego najlepszego! - powiedziała na jednym wydechu.
- Hej Al - blondynka się uśmiechnęła.
- Ale tort jest marchewkowy? Bo...
- Oj już przestań z tym terroryzowaniem! - Nagle gdzieś z mieszkania rozległo się przeciągłe westchnięcie, a następnie głos powiedział:
- Nie mów, że ją też zaprosiłaś! - dwudziestoczteroletni mężczyzna wszedł do przedpokoju.
- Zapytam cię po raz setny. Dlaczego on? - syknęła w kierunku Han Al. Tamta tylko wzruszyła ramionami. Zrezygnowana kobieta (Al) przybrała na twarz sztuczny uśmiech i odwróciła się do mężczyzny. - Maks! Jak się cieszę, że cię widzę! - powiedziała głosem sztucznym jak rasowa Barbie. Tamten tylko uśmiechnął się ironicznie.

- Ja również. Dobra, złożyłaś Han życzenia, a teraz se pójdziesz? - zapytał tamten.
 - Nie... Zostanę, w końcu za kilka chwil mają być moi chrześniacy! - zawołała kobieta i ruszyła w kierunku salonu. Mijając nonszalancko opartego o framugę Maxa, syknęła jeszcze kilka słów. - Miałabym stracić taką okazję? - w salonie rzuciła na kanapę torebkę, a następnie ruszyła do kuchni. W międzyczasie para, która została w przedpokoju popatrzyła po sobie. Chwilę później dało się słyszeć okrzyk z kuchni. - Sernik? - Chwilę później do przedpokoju wbiegła Al. - On! On cię namówił! A po chwili już jej nie było. Han uśmiechnęła się, zaś Max pokręcił głową. Para poszła do salonu, gdzie na skórzanej kanapie siedziała Al. 

- Masz ochotę się czegoś napić? - zapytała Han.

- Z miłą chęcią poproszę - odparła Al, która utraciła cały dobry nastrój.

- Max, nalejesz Al coli? - zapytała swojego narzeczonego blondynka.

- Ta... - zaczął wywołany, jednak ktoś mu przerwał.

- A to dziękuję! On to mi za moment przyniesie colę! Z dodatkiem! Arszeniku! - powiedziała szybko, a Han westchnęła i wstała by nalać picia, w międzyczasie zbierając też zamówienie od Maxa. Gdy wróciła oni już się kłócili.

- Nie prawda, ta partia powinna wygrać, przynajmniej sobą coś reprezentuje! - darła się Al.

- Ale nie ma nic do zaoferowania dla studentów, nie to co ta! - odpowiadał Max. Kłótnia trwałaby jeszcze chwilę, jednak przerwał im dzwonek do drzwi. Han poszła otworzyć. Chwilę później było już słychać Isię i jej męża wraz z dziećmi.

- Wszystkiego najlepszego, zdrówka szczęścia, pomyślności z okazji Twoich imienin Han! Mela, daj cioci prezent! - powiedziała Isia. Zaś Krzysiek popchnął Neta, by wręczył Han kwiaty. Tamta podziękowała i pocałowała oba dzieciaki w policzki.

- Dziękuję, że przyszliście - odezwała się. - Wiecie kto jest w pokoju? - zwróciła się do dzieciaków.

- Tata?! - wykrzyknęły radośnie dzieciaki i pobiegły do salonu.

- Czyżby Max był przed nami? - zapytała zdziwiona Isia.

- Em... Tak właściwie to po prostu nie wychodził... - powiedziała Han.

- Iiiii! Krzysiek, idź przypilnuj dzieciaki, proszę... - powiedziała podekscytowana Isia. Obie kobiety, razem z mężczyzną weszły do salonu, w którym stał długi stół. Gdy Isia tylko zauważyła Al, zaśmiała się. Kobieta trzymała na kolanach Melę, zaś koło niej siedział Max i trzymał na kolanach Neta. Był to dość niecodzienny widok, zazwyczaj gdy oni siadali koło siebie, zaraz było słychać ich wrzaski w postaci baaaaardzo kulturalnych kłótni.

- ISIA! - krzyknęła Al i zsadziła Neta z swoich kolan i podbiegła do Isi, którą ucałowała w oba policzki. Isia posłała Han spojrzenie oznaczające "zaraz porozmawiamy" i poszła za Al. Usiadły na kanapie. - Co u ciebie? - zapytała Al. Dziewczyny zaczęły rozmawiać. 

W międzyczasie Han przysiadła się do  Maxa.

- Słodkie są te Twoje dzieciaczki - powiedziała.

- Ej! Pamiętaj, że to nie moja wina! Tylko Al! - przypomniał jej mimo wszystko Max.

- Pamiętam, pamiętam, kochanie! - odparła Han.

- Eee... To raczej nie twój styl... - powiedział Max, a następnie objął Han ramieniem. - Kochanie, najlepszego z okazji imienin! - Po tym ją pocałował.

Ykhym... Teraz chwilowa przerwa na:

Ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo!

A dla tych mniej wytrzymałych na wizytę w pewnym miejscu.

Po chwili pogawędek rozległo się pukanie do drzwi. Han z Maxem poszli otworzyć, maksowe ramię podczas tej podróży spoczywało na talii blondynki. W drzwiach stanęła Alex i jej mąż Rafał. 

- Wybaczcie nam spóźnienie, korki nas złapały...  - zaczęła po chwili Alex, przez chwilę zdezorientowana zastanym obrazkiem.

- Nie ma sprawy, rozumiem - odpowiedziała Han.

- W każdym razie, wszystkiego najlepszego, miłości, radości, tego czego potrzeba, weny i czego jeszcze chcesz, proszę! - powiedziała wręczając prezent. Po chwili do życzeń przyłączył się również Rafał. Para wprowadziła swoich gości do salonu. Po chwili  wszyscy siedzieli i rozmawiali. Na dziesięć minut przed dwudziestą, Han wstała i powiedziała, że za chwilę będzie imieninowe ciasto. Zaraz wszystkie inne kobiety zerwały się do pomocy i w końcu wszystkie cztery weszły do przestronnej kuchni.

- No to opowiadaj! Jesteście z Maxem razem? - zapytała Isia.

- Ja ci powiem, że oni od tygodnia są narzeczeństwem! - wtrąciła Al.

- No tak jakoś wyszło... - odparła Han, chcąc tym samym uciąć rozmowę. Dziewczyny rozmawiały jeszcze przez chwilę o tym, potem temat lekko zboczył na inny tor.

- A co u ciebie Isiu? I u Krzysia? - padło pytanie.

- Bardzo dobrze... Ostatnio, na naszą rocznicę, zabrał mnie na Karaiby... 

- A co z dzieciakami? - zapytała Al.

 - Trafiły do mnie... - uśmiechnęła się Alex.

- W każdym razie, było tam pięknie... Polecam wam! Cudowne miejsce na... - opowiadała dalej Isia.

- Uważaj, bo się zagalopujesz! - przerwała jej Han.

- Dobra... Dobra... A co u ciebie Alex? - zapytała Isia.

- Po staremu... Dobrze! Ostatnio na kilku koncertach byliśmy... - zaczęła opowiadać. W międzyczasie Al i Han pokroiły sernik. - A co u ciebie Al? - kontynuowała swój wywiad Isia. - Ah, nic... Zerwałam z swoim chłopakiem - odparła tamta, wzięła tacę, na której leżał pokrojony sernik i skierowała się w kierunku drzwi do kuchni. - Bo był idealny - powiedziała na odchodnym.- Mel! Net! Patrzcie co niosę! Ciasto! - zawołała, gdy weszła do salonu. Odpowiedział jej pisk radości.
- Ciasto! - zakrzyknęło obojgo kryptodzieciaków. Gdy cały sernik został zjedzony, a Al zdążyła zakończyć kłótnię z Maxem na temat przewagi ciasta marchewkowego nad sernikiem... Tak właściwie, to kłótnia nie została rozstrzygnięta, gdyż wiedząca, że zaraz dojdzie do rękoczynów, Han, pospieszyła z pomocą swojemu narzeczonemu i powiedziała, że ona woli sernik. Ucięło to rozmowę, lecz nadal rzucali sobie zabójcze spojrzenia. Po chwili jednak wszystko wróciło do poprzedniego stanu - tego bez kłótni - ponieważ do Al i Maxa podeszły krypto dzieciaki. Najpierw Mel przyszła się pożegnać do Al, potem Net podszedł do Maxa, a Mel do Al. Krypciaki wraz z Robertem i Krzysztofem wyjeżdżały właśnie do domu - teraz miała zacząć się ta nieoficjalna część imprezy.

Ten fragment dedykuję Blackie

Kiedy w mieszkaniu pozostała już tylko załoga Zagubionych Opowiadań, Max wyciągnął z barku parę napojów. Han rozlała go do kieliszków i zaczęła się zabawa... Której pozwolę sobie nie opisywać... Ważne jest tylko to, że Isia i Alex wysłały gdzieś tak koło 5 nad ranem smsa do swoich mężów z informacją, że nie wrócą do końca weekendu...

Cała piątka obudziła się w dziwnym miejscu... Dokładnie w domu, ale nie tym Han i Maxa... W jednym łóżku leżała Isia i Al, w drugim Max i Han, a w trzecim Alex i... I pies!
- Co tu robi pies?! - wrzasnęła, gdy tylko się obudziła, notabene spowodował to obśliniony język psa.
- Kobieto! Ciszej! - zaoponował Max. Jako, że już cała załoga Zagubionych została obudzona, zaczęli rozglądać się po pomieszczeniu. Było w kolorze kremowym, przy każdym łóżku stała szafka nocna, na której z kolei spoczywał zbawienny płyn - H2O. Z pokoju były dwa wyjścia, jak się potem okazało jedno prowadziło do łazienki, a drugie na korytarz. Jednogłośnie zadecydowali, że najpierw odświeżą się, a dopiero później pójdą poszukać właściciela. W łazience znaleźli jeszcze środki przeciwbólowe. Zaniepokoił ich fakt, że oznaczone były jako "pain killers". W korytarzu znaleźli schody prowadzące na parter. Zeszli na dół i podążyli za zapachem, do kuchni.
- Cloud! - wykrzyknęła Al. W kuchni stała dawna członkini Zagubionych o nicku Kaja Malfoy.
- O! Obudziliście już się!- powiedziała, a potem podeszła do Al, Isi, Han i Alex i je wyściskała. - Niemałego narobiliście mi szoku, jak się pojawiliście u mnie na schodach o trzeciej w nocy! - powiedziała.
- Właśnie... A tak właściwie, to gdzie my jesteśmy? - zapytała Alex.
- Jak to gdzie? W LA!
- Błagam... Nie mów, że w... - zaczęła Al, jednak Cloud jej przerwała.
- Los Angeles. Dokładnie tak. stany Zjednoczone Ameryki, Los Angeles! - potwierdziła przypuszczenia.
- No to już po nowym telefonie dla Neta i Mel... - odparła smutno Isia. - Ale co tam ja się przejmuję! Jesteśmy w Los Angeles! - wykrzyknęła nagle głośno.
- Dokładnie! Wzięłam urlop by was po nim trochę oprowadzić. Wieczorem może wpadniemy na jakąś imprezkę? - zapytała z uśmiechem.
- Ofcourse! - odparli wszyscy chórem.

Ten fragment dedykuję Drowned

Zwiedzanie przemknęło im dość szybko, nim się spostrzegli byli już z powrotem w domu Cloud. Dziewczyny przebrały się w świeżo zakupione ciuszki i pojechali na imprezę do centrum. Jako, że Cloud była dość znana, bezproblemowo dostali się na najlepszą imprezę w mieście i nie musieli wcale długo czekać. Tańczyli gdzieś do północy, każdy z kim popadnie... Po północy przenieśli się do prywatnej sali, gdzie też tańczyli, ale również pili.

Ten fragment dedykuję Blackie

- Hik! Mosssze bysssmy tak sstond posli? - zapytała Alex.
- Hale zche gdzieh? - zapytała Han.
- Ś... na.. Ślub! - powiedziała powoli Isia.
- Sssla dzieweczha do lasheczka, do.. pomaranczowegho! - zaśpiewał Max. W kącie Al i Cloud się zaśmiały. W końcu postanowili wyjść z klubu. Zaczęli iść prosto... Dobra, ruchem pijaczym krzywoliniowym w kierunku, któryw wydał im się najodpowiedniejszy.
- W pra...prawo! - powiedziała Al.
- W lewo dziewehcz.. hik... ka skrecila - zaśpiewał ponownie Max. Najbardziej trzeźwa Cloud zadecydowała. że prosto...

- Hej wszystkim - powiedziała następnego dnia Han.
- Gdzieśmy byli? - zapytała Isia, tym razem śpiąca w łóżku z Alex.
- Na imprezie, a potem szliśmy do... Do jakiegoś... Urzędu? - powiedziała, niedowierzając własnym wspomnieniom Cloud, która usiadła na tym samym łóżku co Han.
- Czekajcie... Raz... Dwa... Trzy... Cztery... Nas nie było przypadkiem sześcioro? - zapytała zdziwiona Alex. Trzecie łóżko było puste.

Ten fragment dedykuję Andromedzie

Chwilę później wszystko miało się wyjaśnić.
- Dżizas! Ja? On? Kurde! - wrzasnęła na cały dom  Al. Chwilę później zawtórował jej głos Maxa.
- Ah! Już pamiętam do jakiego urzędu szliśmy! - powiedziała Cloud tonem, jakby odkryła eurekę. - Oni są małżeństwem!

SAD END

__________________________________________

Też was dobił ten sad end? Brrr... Właściwie nie chodzi tu o to, że on nie z Han, a raczej ot, że on niestety tu z Al.
Pomysł na zakończenie, a właściwie życzenie by tak się skończyło, pochodzi od Andromedy. Bo chciała A) żeby był sad end B) żeby to Al, a nie Han wyszła za Maxa.
Wyszło bez dedykacji dla Kaji...E! Nic się nie martw! Dedykuję Ci Cloud :D
Dobra, Max, nie przeklinaj, przynajmniej nie w komentarzu!

Czas na prezent numer 3/3 dla Maxa!
Kończę urlop!
Też się cieszę :D

Jak patrzę a ten tekst, to aż sama mam ochotę go zanalizować.
Zauważyliście niespotykaną cechę u kryptodzieciaków? Zamieniają się miejscami!

Kończę!
Finite
Ps
Blackie może zbetuje to "dzieło"... Muszę teraz szybko ją o to poprosić :D